باران ماه نیسان

ابتداى سال در ماههاى رومى از فصل خزان آغاز مى‏شود و ماهها به اين ترتيب قرار دارند:

پائيز: ايلول، تشرين اوّل، تشرين آخر

زمستان: كانون اوّل، كانون آخر، شباط

بهار: آذار، نيسان‏، ايار

تابستان: حزيران، تموز، آب.

و أبو نصر فارابى آنها را در دو بيت زير آورده:

دو تشرين و دو كانون و پس آنگه شباط و آذر و نيسان ايار است

حزيران و تموز و آب و ايلول نگه دارش كه از من يادگار است‏[1]

ماه نيسان‏

نيسان سى روز است، در اين ماه روزها بلند مى‏شود، مزاج فصل بهار در آن نيرومند مى‏شود، خون بجنبش مى‏آيد، بادهاى شرقى در آن وزيدن مي گيرد.

در اين ماه خوردن كباب و گوشتى كه با سركه بعمل بيايد و گوشت شكار مفيد است عمل مجامعت در اين ماه مناسب است، ماليدن (ماساژ) بدن در حمام بوسيله روغن نيكو است و آب ناشتا خوردن در اين ماه خوب نيست‏[2] بوئيدن رياحين و طيب بسيار پسنديده است.[3]

فضیلت ماه نیسان

معنى قول النبي ص من بشرني بخروج آذار [4] فله الجنة

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الشَّيْبَانِيُّ وَ أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ الْقَطَّانُ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ هِشَامٍ الْمُؤَدِّبُ وَ عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الوَرَّاقُ وَ عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ‏ الدَّقَّاقُ قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا بَكْرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِيبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْعَبْدِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ‏ كَانَ النَّبِيُّ ص ذَاتَ يَوْمٍ فِي مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ عَلَيْكُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِكَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ يُحِبُّ أَنْ يَعُودَ لِيَكُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَيَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِيُّ ص ذَلِكَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِيَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَيَدْخُلُ عَلَيْكُمْ جَمَاعَةٌ يَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِي بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِي أَيِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِيَّةِ فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِكَ يَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَكِنِّي أَحْبَبْتُ أَنْ يَعْلَمَ قُومِي أَنَّكَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ كَيْفَ لَا يَكُونُ ذَلِكَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِي بَعْدِي لِمَحَبَّتِكَ لِأَهْلِ بَيْتِي فَتَعِيشُ وَحْدَكَ وَ تَمُوتُ وَحْدَكَ وَ يَسْعَدُ بِكَ قَوْمٌ يَتَوَلَّوْنَ تَجْهِيزَكَ وَ دَفْنَكَ أُولَئِكَ رُفَقَائِي فِي الْجَنَّةِ الْخُلْدِ " الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُون‏ [5] " [6]

شفا جستن به آب باران نيسان و كيفيت دعاى آن:

ابن طاوس گويد كه من حديثى را در كتاب «زاد العابدين» تاليف حسين بن ابى الحسن بن خلف كاشغرى ملقّب به فضل در باره آب نيسان‏ ديدم و آن اين است: مروى از ابو الفتوح است كه گفت: به ما خبر داد ابو بكر محمد بن عبد اللَّه خشابى [خشانى‏] بلخى، از ابو نصر محمّد بن احمد بن محمّد [باب خ. ل.] حريرى و او گفت كه روايت نمود به ما ابو نصر عبد اللَّه بن عبّاس [مذكّر] بلخى، از احمد بن اجيد [احيد خ. ل.]، و او گفته كه: به ما حديث نمود عيسى بن هارون، از محمّد بن جعفر، از عبد اللَّه بن عمر و او گفت كه: به ما حديث نمود نافع از، ابن عمر كه گفت روزى نشسته بوديم كه بر ما حضرت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و داخل شدند و بر ما سلام كردند. پس چون جواب سلام داديم، فرمودند كه: آيا مى‏خواهيد كه شما را دوائى تعليم كنم كه آن را به من جبرئيل عليه السّلام تعليم كرده است كه ديگر به دواى طبيبان احتياج نشود؟ پس حضرت امير المؤمنين على عليه السّلام و سلمان و جمعى ديگر گفتند كه: يا رسول اللَّه آن دوا كدام است؟ آن حضرت روى به جانب امير المؤمنين كردند و فرمودند كه: قدرى از آب باران نيسان‏ را جمع كن و بر آن سوره فاتحة الكتاب هفتاد مرتبه و آية الكرسى هفتاد مرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ هفتاد مرتبه و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ‏ هفتاد مرتبه و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ‏ هفتاد مرتبه و قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ‏ هفتاد مرتبه بخوان.

و در روايتى ديگر از حضرت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله منقول است كه در آن اين زيادتى است كه: بر آب باران نيسان سوره‏ إِنَّا أَنْزَلْناهُ‏ را هفتاد مرتبه و «اللَّه اكبر» و «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏» و «اللّهم صلّ على محمّد و آل محمّد» هر يك را هفتاد مرتبه بخوان.

پس به روايت اوّل رجوع مى‏كنيم و مى‏گوئيم:

رسول صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند كه از آن آب در هر صبح و شام تا هفت روز پى در پى بنوش و قسم به كسى كه مرا براستى فرستاده است آنكه جبرئيل عليه السلام گفت: بدرستى كه خداى تعالى برطرف مى‏كند از كسى كه از اين آب بياشامد كل آزارى را كه در جسد او باشد و او را از همه دردها بسلامت مى‏دارد و از رگهاى او و استخوان او و از همه اعضاء او آزار را بيرون مى‏آورد و از لوح محفوظ بيمارى او را محو مى‏كند و سوگند به كسى كه مرا براستى به پيغمبرى فرستاده است آنكه

هر كس كه او را فرزندى نبوده باشد و دوست داشته باشد آنكه براى او فرزندى بهم رسد، پس از اين آب بياشامد، خداى تعالى براى او فرزندى را روزى مى‏گرداند

و اگر زنى عقيم باشد و از براى او فرزندى نشود و از اين آب بنوشد، خداى تعالى به او فرزندى را روزى مى‏كند

و اگر مرد عنّين باشد و قادر بر مقاربت كردن با زنان نباشد و از اين آب بخورد، خداى تعالى از او اين آزار را برطرف مى‏كند و بر مجامعت كردن قادر مى‏شود

و اگر زنى خواهد به پسرى آبستن شود و اين آب را بياشامد، به آن حامله مى‏شود

و همچنين اگر دخترى را خواهد به آن آبستن مى‏شود و تصديق اين معنى در قرآن مجيد واقع شده كه:

يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْراناً وَ إِناثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشاءُ عَقِيماً [7]

«و مى‏بخشد خداى تعالى براى كسى كه مى‏خواهد دختر را و مى‏بخشد به هر كس كه مى‏خواهد پسر را و تزويج مى‏كند آنها را به پسران و دختران و مى‏گرداند هر شخصى را كه خواهد عقيم و بى‏فرزند»

و اگر شخصى درد سر داشته باشد و از اين آب بخورد درد سر او به اذن خدا ساكن مى‏گردد

و اگر درد چشم داشته باشد و قطره‏اى از اين آب در چشم خود بچكاند و قدرى از اين بخورد و بيرون چشم خود را بشويد، آزار آن به اذن خدا برطرف مى‏شود

و اين آب نيسان بيخ دندانها را محكم مى‏كند

و دهان را خوش بوى مى‏كند

و آب رفتن دهان را و بلغم را برطرف مى‏كند

و ادخال را در خوردن و آشاميدن زايل مى‏گرداند

و او را باد ناخوش آزار نمى‏رساند

و مفلوج نگردد

و درد شكم و درد كمر به او نرسد

و آزار زكام و درد دندان نبيند

و آزار معده و كرم روده و قولنج به او نرسد

و محتاج به حجامت نشود

و آزار بواسير و خوارش بدن نبيند

و از آبله و ديوانگى و آزار خوره و پيسى نجات يابد

و به او آزار بيمارى خون آمدن از بينى و برگردانيدن طعام هضم نشده نرسد،

و نه كورى و نه گنگى و نه لكنت در زبان و نه گوى و نه زمين‏گيرى و آب سياه در چشم او ظاهر نگردد

و به او هيچ دردى نرسد

و او را شكى عارض نشود كه نماز او و روزه او باطل شود

و از وسوسه شيطان و جنّ ايمن گردد به بركت آشاميدن اين آب.

پس آنگاه پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند كه: جبرئيل عليه السّلام گفت كه: هر كس از اين بياشامد و او را همه دردها و آزارى كه مى‏رسد به انسان، باشد، پس بدرستى كه از همه آنها شفا مى‏يابد. پس من گفتم: اى جبرئيل آيا اين آب نفع مى‏كند در غير اين آزارهايى كه تو آنها را مذكور ساختى؟

جبرئيل گفت: به حق آن كسى كه ترا براستى به پيغمبرى فرستاده است، آنكه هر كس اين آيات را به اين آب بخواند،

خداى تعالى دل او را از نور و روشنى پر مى‏گرداند و الهام را در دل او مى‏اندازد

و حكمت را به زبان او ظاهر مى‏سازد و دل او را از فهم و دانش پر مى‏كند به آنچه مثل آن را به هيچ احدى از مردمان نداده باشد

و خداى تعالى براى او هزار آمرزش و هزار رحمت مى‏فرستد

و از دل او غش و خيانت را و غيبت و حسد را و ظلم و تكبر را و بخل و حرص را و خشم و دشمنى را و سخن چينى و فساد كردن در ميان مردمان را بيرون مى‏كند

و اين آب شفا از هر دردى است كه باشد.[8]

--------------------------------------------------------------------------

گفتار شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان

-------------------------------------------------------------------------

اما اعمال ماههاى رومى پس ما در اينجا اكتفا مى‏كنيم به آنچه كه در زاد المعاد است سيد جليل علي بن طاوس رحمة الله عليه روايت كرده است كه روزى جمعى از اصحاب نشسته بودند حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله داخل شد و بر ايشان سلام فرمود و ايشان جواب سلام گفتند پس حضرت فرمود كه مى‏خواهيد تعليم نمايم شما را دوائى كه جبرئيل مرا تعليم كرده است كه محتاج به دواى اطبا نبوده باشم پس حضرت أمير المؤمنين عليه السلام و سلمان و ديگران سؤال نمودند كه آن دوا چيست حضرت رسول صلى الله عليه و آله به حضرت أمير المؤمنين عليه السلام خطاب نمود و فرمود كه در ماه نيسان رومى آب باران مى‏گيرى و هر يك را 70 بار مى‏خوانى

*سوره فاتحة الكتاب

*آية الكرسي

*قُلْ هُوَ اللَّهُ

*قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ

*قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ

*قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ

و به روايت ديگر 70 مرتبه نیز

*سوره إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ

*اللَّهُ أَكْبَرُ

*لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ‏

*اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و هفت روز در بامداد و پسين از آن آب مى‏آشامى به حق آن خداوندى كه مرا به راستى بر خلق مبعوث گردانيده است سوگند ياد مى‏كنم كه جبرئيل گفت كه حق تعالى بردارد از كسى كه اين آب را مى‏آشامد هر دردى را كه در بدنش باشد و عافيت بخشد او را و بيرون كند دردها را از بدن او و استخوانهاى او و اگر در لوح دردى براى او مقدر شده باشد محو نمايد و به حق پروردگارى كه مرا به حق فرستاده اگر فرزند نداشته باشد و فرزند خواهد آب نيسان را به آن نيت بياشامد او را فرزند روزى گردد و اگر زن عقيم باشد و فرزند نياورد و از اين آب با نيت بياشامد فرزند از او به وجود آيد و اگر مرد و زن پسر خواهند يا دختر از آن آب بياشامند مقصود ايشان به عمل آيد چنانچه حق تعالى مى‏فرمايد يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورَ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَاناً وَ إِنَاثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيماً [9]يعنى حق تعالى مى‏بخشد هر كه را خواهد دختران و هر كه را خواهد پسران يا جفت مى‏گرداند براى ايشان پسران و دختران يعنى هر دو را به ايشان عطا مى‏كند و هر كه را خواهد عقيم و بى‏فرزند گرداند پس حضرت فرمود كه اگر كسى درد سر داشته باشد و از اين آب بياشامد صداع او ساكن گردد به قدرت الهى و اگر درد چشم داشته باشد و در چشمهاى خود قطره‏اى از اين آب بچكاند و بياشامد و چشمهاى خود را از آن آب بشويد به اذن خداى تعالى شفا يابد و آشاميدن از آن آب بن دندانها را محكم گرداند و دهان را خوشبو كند و لعاب بن دندانها را كم كند و بلغم را كم كند و تخمه و امتلا به سبب خوردن طعام و آشاميدن آب بهم نرساند و از بادهاى قولنج و غير آن متاذى نگردد و درد پشت و درد شكم بهم نرساند و از زكام آزار نكشد و درد دندان بهم نرساند و درد معده و كرم معده را زائل گرداند و محتاج به حجامت نگردد و از مرض بواسير و خارش بدن و آبله و ديوانگى و خوره و پيسى و رعاف و قى نجات يابد و كور و لال و كر و زمين‏گير نشود و آب سياه در ديده‏اش نزول نكند و دردى كه موجب افطار روزه و نقصان نماز او باشد او را عارض نگردد و از وسوسه‏هاى جنيان و شياطين متاذى نگردد پس حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود كه جبرئيل گفت هر كه از اين آب بياشامد و به جميع دردهائى كه در مردم مى‏باشد مبتلا باشد موجب شفا از جميع آنها گردد پس جبرئيل گفت به حق خداوندى كه ترا به راستى فرستاده هر كه اين آيات را بر اين آب بخواند و بياشامد حق تعالى دلش را مملو گرداند از نور و روشنى و الهام خود را در دل او وارد سازد و حكمت بر زبان او جارى گرداند و پر كند دل او را از فهم و بينائى و به او عطا كند از كرامتها آنچه به احدى از عالميان عطا نكرده باشد و هزار مغفرت و هزار رحمت بر او بفرستد و غش و خيانت و غيبت و حسد و بغى و كبر و بخل و حرص و غضب را از دل او بردارد و از عداوت و دشمنى مردم و بدگويى ايشان نجات يابد و موجب شفاء جميع امراض او گردد مؤلف گويد كه اين روايت مشهور به عبد الله بن عمر منتهى مى‏شود و به اين سبب سندش ضعيف است و فقير به خط شيخ شهيد ديدم كه اين روايت را از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده بود با همين خواص و سوره‏ها اما آيات و اذكار را به اين روش روايت كرده است كه مى‏خوانى بر آب نيسان 70 مرتبه‏

*فاتحة الكتاب

* و آية الكرسي

*قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ

*سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى

*قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ

*قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ

*قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ

*لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ‏

* اللَّهُ أَكْبَرُ

* اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

*سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ

و در خواص آن مذكور است كه اگر در زندان باشد و از آن بياشامد از حبس نجات يابد و سردى بر طبع او غالب نگردد و اكثر آن خواص كه مذكور شد در اين روايت نيز مذكور است و آب باران مطلقا مبارك است و منفعت دارد خواه در نيسان ببارد و خواه در غير آن چنانچه در حديث معتبر از حضرت أمير المؤمنين عليه السلام منقول است كه بياشاميد آب آسمان را كه پاك كننده بدن شما است و دردها را دفع مى‏كند چنانچه حق تعالى مى‏فرمايد وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ [10]يعنى مى‏فرستد حق تعالى بر شما از آسمان آبى براى آنكه پاك گرداند شما را به آن و ببرد از شما وسوسه شيطان را و دلهاى شما را محكم گرداند و ثابت گرداند به آن قدمهاى شما را و در عمل نيسان بهتر آن است كه اگر جمعى خوانند هر يك مجموع آن سوره‏ها و اذكار را هفتاد مرتبه بخوانند و از براى آنها كه مى‏خوانند فايده‏اش عظيمتر و ثوابش بيشتر است و در اين سالها بعد از بيست و سه روز كه از نوروز بگذرد تقريبا داخل نيسان ماه رومى مى‏شوند و ماه نيسان سى روز است[11]

--------------------------------------------------------------------------

الشفاء بماء المطر في نيسان و الدعا في حزيران‏

-------------------------------------------------------------------------

فصل فيما نذكره من الشفاء بماء المطر في نيسان و الدعا في حزيران‏

أما الشفاء بماء المطر في نيسان قرأناه في كتاب زاد العابدين تأليف حسين بن أبي الحسين بن خلف الكاشغري الملقب بالفضل ما هذا لفظه حديث نيسان و قال‏

وَ أَخْبَرَنَا الْوَالِدُ أَبُو الْفُتُوحِ رَحِمَهُ اللَّهُ حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْخَشَّانِيُّ الْبَلْخِيُّ حَدَّثَنَا أَبُو نَصْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَابُ حَرِيزِيُّ أَخْبَرَنَا أَبُو نَصْرٍ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍ الْمُذَكِّرُ الْبَلْخِيُّ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ أُحَيْدٍ حَدَّثَنَا عِيسَى بْنُ هَارُونَ مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قَالَ حَدَّثَنَا نَافِعٌ عَنْ عُمَرَ قَالَ: كُنَّا جُلُوساً إِذْ دَخَلَ عَلَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ ص فَسَلَّمَ عَلَيْنَا فَرَدَدْنَا عَلَيْهِ السَّلَامَ فَقَالَ أَ لَا أُعَلِّمُكُمْ دُعَاءً عَلَّمَنِي جَبْرَئِيلُ ص حَيْثُ لَا أَحْتَاجُ إِلَى دَوَاءِ الْأَطِبَّاءِ قَالَ عَلِيٌّ وَ سَلْمَانُ وَ غَيْرُهُمْ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ وَ مَا ذَاكَ الدَّوَاءُ فَقَالَ النَّبِيُّ لِعَلِيٍّ تَأْخُذُ مِنْ مَاءِ الْمَطَرِ بِنَيْسَانَ وَ تَقْرَأُ عَلَيْهِ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ سَبْعِينَ مَرَّةً وَ تَشْرَبُ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً سَبْعَةَ أَيَّامٍ مُتَوَالِيَاتٍ قَالَ النَّبِيُّ ص وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً أَنَّ جَبْرَئِيلَ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ يَرْفَعُ عَنِ الَّذِي يَشْرَبُ مِنْ هَذَا الْمَاءِ كُلَّ دَاءٍ فِي جَسَدِهِ وَ يُعَافِيهِ وَ يُخْرِجُ مِنْ عُرُوقِهِ وَ جَسَدِهِ وَ عَظْمِهِ وَ جَمِيعِ أَعْضَائِهِ وَ يَمْحُو ذَلِكَ مِنَ اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلَدٌ وَ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ بَعْدَ ذَلِكَ فَشَرِبَ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ كَانَ لَهُ وَلَدٌ وَ إِنْ كَانَتِ امْرَأَةٌ عَقِيماً وَ شَرِبَتْ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ رَزَقَهُ اللَّهُ وَلَداً وَ إِنْ كَانَ عِنِّيناً وَ المَرْأَةُ عَقِيماً وَ شَرِبَتْ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ أَطْلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ وَ ذَهَبَ مَا عِنْدَهُ وَ يَقْدِرُ عَلَى الْمُجَامَعَةِ وَ إِنْ أَحَبَّتْ أَنْ تَحْمِلَ بِابْنٍ حَمَلَتْ وَ إِنْ أَحَبَّتْ أَنْ تَحْمِلَ بِذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى حَمَلَتْ وَ تَصْدِيقُ ذَلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ تَعَالَى‏ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ. أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْراناً وَ إِناثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشاءُ عَقِيماً[12] وَ إِنْ كَانَ بِهِ صُدَاعٌ فَشَرِبَ مِنْ ذَلِكَ يَسْكُنُ عَنْهُ الصُّدَاعُ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ إِنْ كَانَ بِهِ وَجَعُ الْعَيْنِ يُقَطِّرُ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ فِي عَيْنَيْهِ وَ يَشْرَبُ مِنْهُ وَ يَغْسِلُ عَيْنَيْهِ يَبْرَأُ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ يَشُدُّ أُصُولَ الْأَسْنَانِ وَ يُطَيِّبُ الْفَمَ وَ لَا يَسِيلُ‏ مِنْ أُصُولِ الْأَسْنَانِ اللُّعَابُ وَ يَقْطَعُ الْبَلْغَمَ وَ لَا يَتَّخِمُ إِذَا أَكَلَ وَ شَرِبَ وَ لَا يَتَأَذَّى بِالرِّيحِ وَ لَا يُصِيبُهُ الْفَالِجُ وَ لَا يَشْتَكِي ظَهْرَهُ وَ لَا يَتَّجِعُ بَطْنُهُ وَ لَا يَخَافُ مِنَ الزُّكَامِ وَ وَجَعِ الضِّرْسِ وَ لَا يَشْتَكِي الْمَعِدَةَ وَ لَا الدُّودَ وَ لَا يُصِيبُهُ قُولَنْجٌ وَ لَا يَحْتَاجُ إِلَى الْحِجَامَةِ وَ لَا يُصِيبُهُ النَّاسُورُ وَ لَا يُصِيبُهُ الْحِكَّةُ وَ لَا الْجُدَرِيُّ وَ لَا الْجُنُونُ وَ لَا الْجُذَامُ وَ الْبَرَصُ وَ الرُّعَافُ وَ لَا الْقَلْسُ وَ لَا يُصِيبُهُ عَمًي وَ لَا بَكَمٌ وَ لَا خَرَسٌ وَ لَا صَمٌّ وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا يُصِيبُهُ الْمَاءُ الْأَسْوَدُ فِي عَيْنَيْهِ- وَ لَا يُفْسِدُهُ دَاءٌ يُفْسِدُ عَلَيْهِ صَوْمَهُ وَ صَلَاتَهُ وَ لَا يَتَأَذَّى بِالْوَسْوَسَةِ وَ لَا الْجِنِّ وَ لَا الشَّيَاطِينِ قَالَ النَّبِيُّ ص قَالَ جَبْرَئِيلُ إِنَّهُ مَنْ شَرِبَ مِنْ ذَلِكَ كَانَ ثُمَّ كَانَ لَهُ جَمِيعُ الْأَوْجَاعِ الَّتِي تُصِيبُ النَّاسَ فَإِنَّهُ شِفَاءٌ لَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَوْجَاعِ فَقُلْتُ يَا جَبْرَئِيلُ هَلْ يَنْفَعُ فِي غَيْرِ مَا ذَكَرْتَ مِنَ الْأَوْجَاعِ قَالَ جَبْرَئِيلُ وَ الَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ نَبِيّاً مَنْ يَقْرَأُ بِهَذِهِ الْآيَاتِ عَلَى هَذَا الْمَاءِ مَلَأَ اللَّهُ تَعَالَى قَلْبَهُ نُوراً وَ ضِيَاءً وَ يُلْقِي الْإِلْهَامَ فِي قَلْبِهِ وَ يُجْرِي الحِكْمَةَ عَلَى لِسَانِهِ وَ يَحْشُو قَلْبَهُ مِنَ الْفَهْمِ وَ التَّبْصِرَةِ وَ لَمْ يُعْطِ مِثْلَهُ أَحَداً مِنَ الْعَالَمِينَ وَ يُرْسِلُ عَلَيْهِ أَلْفَ مَغْفِرَةٍ وَ أَلْفَ رَحْمَةٍ وَ يُخْرِجُ الْغِشَّ وَ الْخِيَانَةَ وَ الْغِيبَةَ وَ الْحَسَدَ وَ الْبَغْيَ وَ الْكِبْرَ وَ الْبُخْلَ وَ الْحِرْصَ وَ الْغَضَبَ مِنْ قَلْبِهِ وَ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ وَ النَّمِيمَةَ وَ الْوَقِيعَةَ فِي النَّاسِ وَ هُوَ الشِّفَاءُ مِنْ كُلِّ دَاء.

وَ قَدْ رُوِيَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرَى عَنِ النَّبِيِّ ص‏ فِيمَا يُقْرَأُ عَلَى مَاءِ الْمَطَرِ فِي نَيْسَانَ زِيَادَةٌ وَ هِيَ أَنَّهُ يَقْرَأُ عَلَيْهِ سُورَةَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ يُكَبِّرُ اللَّهَ وَ يُهَلِّلُ اللَّهَ وَ يُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ ص كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا سَبْعِينَ مَرَّةً. [13]