با وجود سقّا
تا تو بودى خيمه‏ ها آرام بود
 دشمنم در كربلا ناكام بود 
تا تو بودى من پناهى داشتم
 با وجود تو سپاهى داشتم 
تا تو بودى خيمه‏ ها پاينده بود
 اصغر ششماهه من زنده بود 
تا تو بودى خيمه‏ ها غارت نشد
 گوشوار بچه‏ ها غارت نشد
تا تو بودى چهره‏ ها نيلى نبود
 دستها آماده سيلى نبود 
تا تو بودى دست زينب باز بود
 بودنت بهر حرم اعجاز بود 
تا كه مشكت پاره و بى آب شد
 دشمنت درخنده و شاداب شد 
پهنه پيشانى‏ات در هم شكست
 خيمه‏ ات مثل حسين از پا نشست
اى كه تو دستى خدايى داشتى
 هستى ات را بر زمين بگذاشتى
اى كه زينب خواهرت گرديده است
 فاطمه دور سرت گرديده است
آنكه طاق ابروانت را شكست
 بعد تو بر سينه يارت نشست
بعد تو دشمن هياهو مى‏ كند
 وحشيانه بر حرم رو مى‏ كند
 ---------------------
 درياي ادب‏
ايمان و وفا سايه‏ي بالاي تو بود 
ايثار علي، نقش به سيماي تو بود
گر لب نزدي به آب دريا، عباس 
درياي ادب ميان لبهاي تو بود
«سيد رضا مويد خراساني»
---------------------
مقام عباس ع
قربان عاشقى كه شهيدان كوى عشق
 در روز حشر رتبه او آرزو كنند
 عباس نامدار كه شاهان روزگار
 از خاك كوى او طلب آبرو كنند
 سقّاى آب بود لب تشنه جان سپرد
 مى خواست تا كه آب كوثرش اندر گلو كنند
 دستش فتاد داد خدا دست خود به وى
 آنانكه منكرند بگو روبرو كنند
 گر دست او نه دست خدائى است پس چرا
 از شاه تا گدا همه رو سوى او كنند
 در بار او چه قبله ارباب حاجت است
 باب الحوائجش همه جا گفتگو كنند
 ---------------------
 رخ مرتضائي
عباس آنكه هست رخ مرتضائيش
 مانند روزگار به كار خدائيش
 داده خداى پنجه مشكل گشائيش
 جانها فداى جان و دل كربلائيش
 مولا كه بوسه بر قد طوبائيش دهد
 با اشك شوق منصب سقائيش دهد
 مهر و وفا بروز و شبش موج مى زند
 خشم خداى در غضبش موج مى زند
 در روزگارها ادبش موج مى زند
 درياى تشنگى به لبش موج مى زند
(نغمه هاى ولايت ، 47 .)
---------------------
 خورشيد زند بوسه به خاكت
 اى كه خورشيد زند بوسه به خاكت ز ادب
 ز فروغ تو كند جلوه گرى ماه به شب
 توئى آن گل كه ز پيدايش گلزار وجود
 بلبلان يكسره خوانند بنام تو خطب
 نيست در آينه ذات تو جز نور خدا
 نيست در چهره تابان تو جز جلوه رب
 آيت صولت و مردانگى و شرم و وقار
 مظهر عزّت و آزادگى و فضل و ادب
 نور حق ماه بنى هاشم و شمع شهدا
 ميوه باغ على مير شجاعان عرب
(گلواژه ، 1/107 .)
---------------------
مرا مى خواهد آيا دستهايش ؟

مرا مى خواهد آيا دستهايش ؟
 كه باشم علقمه با دستهايش
 چگونه نشكند پشت برادر
 كه تن يك جا و يك جا دستهايش
 فداى جان پر درد تو زهرا
 كه مى گفتى خدايا! دستهايش
 به حسرت عَرْشيان ديدند آنروز
 بغل كرده خدا را دستهايش
 به گردابى زنا مردىِّ اين قوم
 ز پا افتاد حتّى دستهايش
 ابوالفضل آن علمدار دلاور
 پناه ماست فردا دستهايش
---------------------
 لب  آشنا با آب
 نَبُوَد اگر چه لب خشكت آشنا با آب
 چه خوش مرام تو دارد سر وفا با آب
 چه گويمت كه به ياد تو غرق اندوه است
 شكوه شادى ديدارهاى ما با آب
 به مكتب شرف و شور و شوق و جانبازى
 نوشت دفتر عشق تو را خدا با آب
 شكست بغض زمان در گلوى خاطره ها
 چو شُست كام تو را دست مرتضى با آب
 شكست غيرت تو در مصاف نامردى
 در آن كرانه كه يك غنچه گفت بابا آب
 دمى كه تشنه لب از شطّ شوق برگشتى
 شكست الفت صحراى كربلا با آب
 فرات دجله ى شرم است در برابر تو
 كه كوفه داشت نگاهى چو كيميا با آب
 فداى قدّ تو ودست بى تنت اى مرد
 در آن معامله ى قوم بى حيا با آب
 به يُمْن نام تو و افتخار سقّايى است
كه هست رابطه اى بين شعرها با آب (138)
---------------------
تجلى قهر خدا
عباس على تجلى قهر خدا
 لب تشنه رسيد بر لب نهر خدا
 از زين به زمين فتاد و با درد بگفت :
 اى مشك ، خجالتم مده بهر خدا
(غلام رضا رحمدل .)
---------------------
عباس ، پدر بر فضل
اى آنكه گرديدى پدر بر فضل ،عباس
 هم فضل دارى هم هنر هم ، عدل عباس
 عباس سردار رشيد ملك اسلام
 اى با شهامت نا خداى فلك اسلام
 عباس ماه پرفروغ آل هاشم
 بر درگه او جبرئيل آمد ملازم
 عباس شير بيشه فضل و شجاعت
 عباس بحر بيكرانى از عنايت
 عباس فرياد رساى آدميت
 از ناى پاك حق نداى آدميت
 او زاده آزاده ام البنين است
 او باب حاجت بر تمام مؤ منين است
(گلزار ثابت ، 69 .)
---------------------
اى حرمت قبله حاجات ما
ابا الفضل 2
اى حرمت قبله حاجات ما
 ياد تو تسبيح و مناجات ما
 تاج شهيدان همه عالمى
 دست على ماه بنى هاشمى
 ماه كجا روى دل آراى تو
 سرو كجا قامت رعناى تو
 ماه و درخشنده تر از آفتاب
 مشرق تو جان و تن بو تراب
 هم قدم قافله سالار عشق
 ساقى عشاق و علمدار عشق
 سرور و سالار سپاه حسين
 داد سر و دست به راه حسين
 عمّ امام و اخ وابن امام
---------------------
 باب حاجات
 باب حاجاتى و عبّاس و سپهسالارى
 چشم در راه بسوى تو سپاهى گاهى
 چه شود با همه حسنى كه خدا داده ترا
 عاشقت را برسانى برفاهى گاهى
 آخر اى ماه بما هم نظرى داشته باش
 گه و بيگاهى و گهگاهى و گاهى گاهى
 (شقايق خونين كربلا، 83 .)
 ---------------------
مكتب عشق
 حضرت عباس (ع )
 مكتب تو مكتب عشق و وفاست
 درس الفباى تو صدق و صفاست
 مكتب جانبازى و سربازى است
 بى سرى آنگاه سرافرازى است
 شمع شد و آب شد و سوخته
 روح ادب را ادب آموخته
 درگه والاى تو در نشاءتين
 هست در رحمت و باب حسين
 هر كه به دردى به غمى شد دچار
 گويد اگر يكصد و سى و سه بار
 اى علم افراخته در عالمين
 اكشف يا كاشف كرب الحسين
 از كرم و لطف جوابش دهى
 تشنه اگر آمده آبش دهى
---------------------
 بنام ابوالفضل (ع )
 خيل ملك ملتجى بنام ابوالفضل (ع )
 جن و بشر سر بسر غلام ابوالفضل (ع )
 هر كه بود در دلش فروغ ولايت
 مى شود آگاه از مقام ابوالفضل (ع )
 بوسه بخاك درش زنند به اخلاص
 پادشهان بهر احترام ابوالفضل (ع )
 بر سر بام جهان هميشه نوازد
 كوى شهامت فلك بنام ابوالفضل (ع )
 اهل وفا نيست هر كسى كه نياموخت
 درس وفادارى از مرام ابوالفضل (ع )
 ساقى دوران بدشت كرببلا ريخت
 باده رنج و الم بجام ابوالفضل (ع )
 جور مخالف ببين كه بر لب دريا
 خشك شد از قحط آب كام ابوالفضل (ع )
 گشت قيامت بپا بخيمه چو ديدند
 در پى آب روان قيام ابوالفضل (ع )
 چشم فلك خيره شد چو ديد بميدان
 چهره همچون مه تمام ابوالفضل (ع )
(لاله هاى رنگارنگ 77)
---------------------
ذکر تو عقده گشا
اى آنكه هست عقده گشا ذكر نام تو
 ايستاده انبياء پى عرض سلام تو
 خود تشنه اى و تشنه لبان مست جام تو
 هستم اگر قبول كنى من غلام تو
نغمه هاى ولايت ، 47 .
---------------------
عالم محتاج ابا الفضل ع
دادى دو دست و دست دو عالم به سوى توست
 ساقى تويى و باده ما از سبوى تو است
 اى ماه هاشمى لقب و پور بوتراب
 داروى درد ما به خدا خاك كوى توست
 اى يادگار و زاده مشكل گشا على (ع )
 هر دل شكسته در طلب و جستجوى توست
 باب حوائج همه خلق عالمى
 در جمع عاشقان همه جا گفتگوى توست
 از من مپوش چهره كه من دل شكسته ام
 خود آگهى كه چشم اميدم به سوى توست
 كردى وفا و تشنه برون گشتى از فرات
 اى آن كه عِرض آب بقا ز آبروى توست
 آمد حسين (ع ) بر سر تو ديد پيكرت
 در خاك و خون فتاده ز جور عدوى توست
آثار انكسار عيان شد به چهره اش
 وقتى كه ديد غرقه به خون روى و موى توست
 گفتا ز جاى خيز تو اى يار و ياورم
 بنگر خميده پشت من از هجر، روى توست
(گلهاى نبوت ، 82 .)
---------------------
ادب ، طفل دبستان ابوالفضل

ادب ، طفل دبستان ابوالفضل
 سخاوت ، گوى ميدان ابوالفضل
 ابوالفضل اى اميد نا اميدان
 كه باشد قدر تو رشك شهيدان
 تو دادى رهبر ما را رشادت
 به ما آموختى درس شهادت
 جوانان از تو ديندارى گرفتند
 ز تو رسم فداكارى گرفتند
 شهيد ما به خون غليطيده توست
 شهيد راه عشق وايده توست
 دل ما پر زند هر دم به سويت
 و ليكن ره نمى يابد به كويت
 بود زين غصّه اشك و آه ما را
 كه نَبود در حريمت راه ما را
 بما از لطف خود عيدى عطا كن
 نصيب ملّت ما كربلا كن
(نغمه هاى ولايت ، 43 .)
---------------------
 مهر عباس
 مهرى كه ز عباس بود بر دل ما
 آميخته شد به تار و پود و گل ما
 با دست يدالهى خود باز كند
 هر جا گره بسته و هر مشكل ما
 ---------------------
 اى چَمنِ عارض تو دلگشا
 
 اى چَمنِ عارض تو دلگشا
 دست تواناى تو مشكل گشا
 مى دهم از مدح تو داد كلام
 اى علوى زاده عليكَ السّلام
 اى پدر فضل و على را پسر
 جمله شهيدان خدا را قمر
 حضرت عباس و ابوفاضلى
 مظهر غيرت يَلِ دريا دلى
 اى اثر سجده به پيشانيت
 مه خجل از طلعت نورانيت
 كوكب دلخواه بنى هاشمى
 مهر زمين ماه بنى هاشمى
 شمع وفا نور دو چشم على
 بحر خروشنده خشم على
 زاده آزاده اُمُّالبَنين
 وه ز چنان مادر و شِبلى چنين
زاده خود خوانده ترا هم بتول
 اى تو برادر بدو سبط رسول
 مهر و وفا خوشه اى از خرمنت
 صدق و صفا گوشه اى از دامنت
 (نغمه هاى ولايت ، 51 .)
---------------------
دوست دارم
دوست دارم شمع باشم تا كه خود تنها بسوزم
 بر سر بالينت از غم فردا بسوزم
 دوست دارم هاله باشم تا ببوسم روى ماهت
 يا شوم پروانه ازشوق تو بى پروا بسوزم
 دوست دارم ماه باشم تا سحر بيدار باشم
 تا چو مشعل بر سر راهت در اين صحرا بسوزم
 دوست دارم سايه باشم تا در آغوشم بخوابى
 چشم دوزم بر جمالت ز ان رخ گيرا بسوزم
 دوست دارم لاله باشم بر سر راهت نشينم
 تا نهى پا بر سرم و ز شوق سر تا پا بسوزم
 دوست دارم خال باشم بر رخ مهر آفرينت
 از لبت آتش بگيرم تا جهانى را بسوزم
 دوست دارم خار باشم دامن وصلت بگيرم
 تا ز مهر آتشينت اى گل زهرا بسوزم
 دوست دارم ژاله باشم من به خاك پايت افتم
 تا چه گل شاداب باشى و من از گرما بسوزم
 دوست دارم خادمت باشم كنم دربانيت را
 دل نهم در بوته عشقت شها يك جا بسوزم
 دوست دارم كام عطشان ترا سيراب سازم
 گر چه خود از تشنه كامى بر لب دريا بسوزم
 دوست دارم اشك ريزم تا مگر از اشك چشمم
 تو شوى سيراب و من خود جاى آن لبها بسوزم
 دوست دارم دستم افتد شايد از دستم بگيرى
 لحظه اى پيشم نشينى تا سپند آسا بسوزم
---------------------
السّلام اى باغبان باغ خون

السّلام اى باغبان باغ خون
 السّلام اى سالك دشت جنون
 اى زده از ناى دل فرياد عشق
 جان پاك تو جنون آباد عشق
 اى گل باغ اميرالمؤ منين
 وى فروغ ديده امّالبنين
عشق و ايثار و وفا پابست تو
 والقلم تفسير شد با دست تو
 دشت دين را آبيارى كرده اى
 لاله ها را پاسدارى كرده اى
 آبروى آب ، اشك چشم توست
 شور فرياد على در خشم توست
 اى اميد كودكان عبّاس من
 سوسن من سنبل من ياس من
 كودكان احساس غربت مى كنند
 ناله در ناله صدايت مى كنند
 مِهْر من ماه على مير حرم
 اى به صحراى شهادت ياورم
 ---------------------