سوز و عشق حسينى
حسين اى صفاى دل خستگان
 حسين اى غم قلب افسردگان 
حسين اى به محشر اميد و پناه
 حسين اى گدا را معين، تكيه‏گاه 
حسين اى كه لطف تو شد يار من
 حسين اى غمت سرّ و اسرار من 
حسين اى غم قلب افلاكيان
 حسين اى اميد همه خاكيان 
حسين اى مرا سوز عشق و گداز
 حسين اى مرا لطف راز و نياز
 فناى حسين
 ---------------------
 الهى گدايم گداى حسينم
 گرفتار بند هواى حسينم
به درگاه لطفت غلامى فقيرم
 ولى هر چه هستم براى حسينم
به ميدان هستى يكى مست مستم
 چرا چون سرا پا فناى حسينم
كه‏باشدهمه‏نارودوزخ به فردا
 كه من پا به پا در قفاى حسينم
براى نجات وجودم ز آتش
 به اميد روز وفاى حسينم
مرا مى‏دمد درگه لطف و رحمت
 كه والله من آشناى حسينم
ندارد دلم گر چه رنگ و صفايى
 ولى بهره‏مند از صفاى حسينم
---------------------
 اميرِ دلها
 اى كه بر دلها اميرى يا حسين
  آگه از ما فى‏ الضّميرى يا حسين 
اسم تو شيرين ترين ذكر دل است
 تو كريمى، تو مجيرى يا حسين 
در زمان غفلت و وقتِ گناه
 واى اگر دستم نگيرى يا حسين 
بدترين  عبد خدا را كه منم
 تو به خوبى مى‏ پذيرى يا حسين 
با همان دستى كه انگشتى نداشت
 كى شود دستم بگيرى يا حسين 
---------------------
 خاك حسين عليه‏ السلام
 خاك من خاك حسين است حسين
 سينه‏ ام چاك حسين است حسين
قبله قلب من اى اهل جهان
 مرقد پاك حسين است حسين
اشك من زينت رخسار من است
 گريه از خاك حسين است حسين
اشكم از مشك اباالفضل آيد
 مشك دل چاك حسين است حسين
هر دل غمزده ديوانه
 مِلك املاك حسين است حسين
---------------------
 تشنه عشق
 تموم زندگيم مال حسينه
 دلم همواره زوّار حسينه 
دو عالم تشنه جام حسينه
 اسير خشكى كام حسينه 
چرا هر دم نگويم من حسين جان
 چه نامى بهتر از نام حسينه
 ---------------------
 حاصل عشق
 حسينا عشق رويت حاصل من
 گرفتار غمت باشد دل من 
حسينا من گداى يك نگاهت
 وگرنه حيف گردد حاصل من 
حسينا من فداى قاسم تو
 ببين بر جان همچون بِسْمِل من 
حسينا بر گدايت كن عنايت
 نجاتى ده تو قلب غافل من 
حسينا اى اميد روز محشر
 تو مى‏باشى صفاى اين دل من 
حسينا وقت طوفان گناهان
 تويى اى جان جانان ساحل من 
حسينا اى كه عشقم در ره تو
 سر كوى تو باشد منزل من
 ---------------------
 درمان عشق
 اى حسينى كه به دل عشق تو درمان من است
مهر تو نور دل و اوّل و پايان من است
اى حسينى كه عوالم همه گريان تواند
گوهر اشك براى تو به دامان من است
جان نثار ره تو مى‏كنم اى محور عشق
عشق تو دين من و مذهب و ايمان من است
ديده‏ام تا صف محشر ز چه آرام شود
كه شفيعم بَرِ تو ديده گريان من است
به شب اوّل قبرم نكنم وحشت و ترس
چون در آن لحظه حسين است كه مهمان من است
به سؤالم اگر آرند به ميزان حساب
پاسخ آرم به خداوند حسين جان من است
---------------------
كعبه عشق
كعبه عشق عاشقان حسين است
 قبله ذكر عارفان حسين است 
ذكر تمام خلق حق حسين است
 ذكر زمين و آسمان حسين است 
عشق، كه درد بى دواى دلهاست
 دواى درد عاشقان حسين است 
به ميكده كه هيأت و مىِ‏اش اشك
 ساقى خيل ميخواران حسين است 
دَمى ز ما سلام بر حسين است
 به هر نماز ما اذان حسين است 
آنكه بَرَد دل تمام عالم
 ز كودك و پير و جوان حسين است 
عشق نبى عشق على و زهرا
 عشق خدا بدان بدان حسين است 
بگو بگو كه در قيامت حق
 منتظر سينه‏زنان حسين است 
حسين حسين شعار مكتب ماست
 شعار صاحب الزمان حسين است 
---------------------
 كمال عشق
 حسينا در دل زارم پناهى
 مرا اندر دو عالم تكيه گاهى 
حسينا اى گل باغ كرامت
 بده دل را به سوى خويش راهى 
حسينا اى غروب نور هستى
 به مسكينان نظر كن گاهگاهى 
حسينا اى كمال عالم عشق
 منم در كوى تو چون پر كاهى 
حسينا اى كريم بنده پرور
 قبول لطف خود كن عذر خواهى 
حسينا اى شهيد و شاهد عشق
 نظر كن بر غلام روسياهى 
حسينا وقت ميزان در قيامت
 تو بر جمله عزاداران گواهى 
---------------------
 محراب عشق
 شادم از اينكه گويم ارباب من حسين است
 وقت نماز عشقم محراب من حسين است
با اينكه بد غلامم چون او بُوَد امامم
 بى تاب او منم من بى تاب من حسين است
در بين ميهمانى هنگام ميزبانى
 در شادى و عزاها آداب من حسين است
باغ و بهار و ابرم اوج قرار و صبرم
 در شام تار قبرم مهتاب من حسين است
در خانه مماتم آيند چون نَكيرَين
 پرسند اگر ز دينم جواب من حسين است
ذكرى به غير ارباب بر لب نياورم هيچ
 پرسند اگر ز قرآن كتاب من حسين است
خيزم اگر به محشر نزد خداى اكبر
 در حال استغاثه خطاب من حسين است
در پيشگاه معبود گيرم مقام محمود
 پرسند اگر ز فعلم حساب من حسين است
هر كس درى به جنّت دارد براى رفتن
 باب الحسين اگر هست پس باب من حسين است
من دوست با حسينم او دوست با غلامش
 محبوب و هم حبيب احباب من حسين است
جان كلام و حرفم شد بى زياد و بى كم
 شادم از اينكه گويم ارباب من حسين است
---------------------
 عشق حسين عليه‏ السلام
 عشق حسين مى‏ طپد در دل عاشقان او
مهر ومحبّتش چكد بر سر دوستان او
سوز و صفاش دائماً زينت قلب ما شده
حبّ و ولاش كى رسد جز به مواليان او
خون خدايى تنش در رگ ماروان شده
جان به فداى ريشه و هم رگ و هم روان او
ريشه جان آن حبيب از دو رگ مقدّس است
جان ز على و فاطمه ريشه‏ گرفته جان او
زينت دوش بوالبشر تاج سر همه بشر
كى بسزد كه بر زمين برده شود مكان او
حبيبنا حسين حسين
سيّدنا حسين حسين
---------------------
عشق زينب  عليهاالسلام
اى خداى عشق زينب يا حسين
 اى امامِ خوب مذهب يا حسين 
مذهب ما عشق و عشق ما تويى
 اى صفاى دين و مكتب يا حسين 
ديگر از عصيان نمودن خسته ام
 كى شوم عبدى مؤدّب يا حسين 
كى شود در روضه ?و جان دهم
 چون رقيّه نيمه شب يا حسين 
اى لبت بوسه گه ختم الرُسل
 كى زنم بوسه بر آن لب يا حسين 
تا به كى كرب بلايت بسته است
 را همان ده جان زينب يا حسين 
كى شود با يا حسين مرگم رسد
 من كه مى گويم مرتّب يا حسين
 ---------------------
 بى قرار حسين
 اى چراغ شام تارم يا حسين
 اى اميد روزگارم يا حسين 
اى قرار قلب زار عاشقان
 من ز هجرت بى‏قرارم يا حسين 
اى ز خونت زنده و جاويد خلق
 اى نهان و آشكارم يا حسين 
من گداى لطف و احسان توام
 اى تو لطف بى شمارم يا حسين 
من به درگاهت غلامى روسياه
 يا كه عبدى شرمسارم يا حسين 
چشم اميدم قيامت سوى توست
 اى به محشر غمگسارم يا حسين 
در قيامت من چه غم دارم به دل
 گر تو باشى در كنارم يا حسين 
من دل افكار و پريشان توام
 اى شفاى قلب زارم يا حسين 
---------------------
همه چيز به نام حسين ع
بي عشق حسين جهان چه ارزشي دارد
بي روي حسين جنان چه ارزشي دارد
با ذکر حسين است زبان را قيمت
بي نام حسين زبان چه ارزشي دارد
گر عشق حسين نباشد اندر جنت
جنت به بهشتيان چه ارزشي دارد
جمعي که در آن ذکر نشد نام حسين
آن مجلس و محفل چه ارزشي دارد
---------------------
صفاى حسينى
 اى صفاى باغ رضوان يا حسين
 برترين آيات قرآن يا حسين 
دستبوسىّ توام اندر بهشت
 حاجت دل هست از جان يا حسين 
ديدنت شد منتها آمال من
 معدن نورى و ايمان يا حسين
با تو بودن معنى عدن خداست
 اى بهشت عدن مستان يا حسين 
تو كه جاى خود بود شش ماهه‏ات
 حامل اسرار يزدان يا حسين 
انبيا و اولياى حق دهند
 خوش به خاطر خواهيت جان يا حسين 
من هم اى مولا اگر لطفى كنى
 مى‏دهم جان بر تو آسان يا حسين 
---------------------
 شفاعت قاتل
 خوبان همه قطره اند و درياست حسين
مردم همه بنده اند و مولاست حسين
 ترسم كه شفاعت كند از قاتل خويش
از بس كه كَرَم دارد و آقاست حسين
 ---------------------
 اشك ما مرهم غمهاى حسين
 اشك ما مرهم غمهاى حسين است حسين
 چشم ما چشمه نه، درياى حسين است حسين
سينه سينه زنان و سر سودائى‏شان
 هديه‏ايى بهر قدمهاى حسين است حسين
كاش در جبهه ببينيم كه در آخر كار
 خون ما ريخته در پاى حسين است حسين
چون بيايد دم مردن به سر بالينم
 ديده‏ام محو تماشاى حسين است حسين
ديده آلوده نماند چو بگريد بر او
 بلكه آن دم به تمنّاى حسين است حسين
پيش مرگش نشدم وقت نمازش امّا
 هر نمازم به مصلاّى حسين است حسين
ياد مضطرّ حقيقى كنم از هر غم و درد
 خاطرم ذاكر غمهاىِ حسين است حسين
---------------------
فروغ چشم پر آبم حسينه
فروغ چشم پر آبم حسينه
 دليل اينكه بى تابم حسينه
اگر چه نوكرى ناچيز و پستم
 خدا را شكر اربابم حسينه
تمام هستى زهرا حسينه
 كليد رزق و روزى يا حسينه
كسى كه‏تر كند ديده برايش
 سر و كارش قيامت با حسينه
---------------------
گداى حسين
حسين جان من است و منم فداى حسين
 كه اوست شاه دو عالم همه گداى حسين
هميشه بنده سلطان عشق بايد بود
 كه نيست زنده دلى جز دل گداى حسين
چو كودكى، پِى بابا، دوان دوان باشم
 هميشه در پى ذراّت خاك پاى حسين
---------------------
حاجت هر لحظه‏ام
حاجت هر لحظه‏ام هست نگاهت حسين
 دار و ندارم بود فيض پناهت حسين
در، دَمِ جان دادنم يا كه به زير لَحَد
 تا صف محشر منم چشم براهت حسين
كودك و پير و جوان خيمه بپا مى‏كنند
 تاكه شود متّصل به خيمه گاهت حسين
ناله هر سينه زن از اثر سوز توست
 اى پدر و مادرم فداى آهت حسين
كاش شوم مَحرمت تا كه خدايى شوم
 كرب و بلايى شوم بر سر راهت حسين
كاش بگيرم صفا از بركات عزا
 از نفس قدسى عبد سياهت حسين
هركه شود منكر معجزه اين عزا
 نيست به روز جزا جزو سپاهت حسين
از سر تو روى نى مادر تو فاطمه
 كرده سئوال اينچنين چيست گناهت حسين
---------------------
 آب حيات
 هميشه آب حيات از حسين ميخواهم
 كه مرده دل شود احياء به كربلاى حسين
زجام روضه ارباب دائماً مستم
 كه هيئت است برايم مِىِ ولاى حسين
ز عشق خويش چگويم به مبتلايانش
 كه زينب است در اين عشق مبتلاى حسين
خوشا بحال دلى كه حسين طالب اوست
 چو كربلاست دل مستِ نينواى حسين
خوشا بحال زبانى كه ذكر او دارد
 دواى هر غم و درد است يك صداى حسين
اگر چه بال شكسته ميان مرغانم
 به نينوا بكشم پر ز روضه‏هاى حسين
 ---------------------
 هدف خلقت
 هدفت خلقت ما چيست؟ حسينى گشتن
 همه همت ما چيست؟ حسينى گشتن
خسته از بار معاصى شده‏اى بسم الله
 ترك معصيّت ما چيست؟ حسينى گشتن
پير  فرمود: همه يكدل و يكرو باشيم
 مايه وحدت ما چيست؟ حسينى گشتن
عاشقا، راه سلامت ز كجا مى‏جويى؟راه عافيت ما چيست؟ حسينى گشتن
ابتذال از همه سو هجمه كند بى اثر استضامن عفت ما چيست؟ حسينى گشتن
آب و نان دغدغه خاطر اين مردم نيستغصّه ملّت ما چيست؟ حسينى گشتن
ترس از غير خدا در دل اين امّت نيستمانع وحشت ما چيست؟ حسينى گشتن
در شب اوّل قبر از چه هراسان باشيم؟نور آن ظلمت ما چيست؟ حسينى گشتن
---------------------
حب الحسين
عطاى كبريا حبّ الحسين است
 مدال انبياء حبّ الحسين است
نبى فرمود من خود از حسينم
 كه اصل مصطفى حبّ الحسين است
نباشد دين به جز حبّ و به جز بغض
 ولاى مرتضى حبّ الحسين است
بقاى كعبه از كرب وبلا شد
 بقاى كربلا حبّ الحسين است
تمام اعتقادم را بگويم
 خدايى خدا حبّ الحسين است
همان روزى كه از هر گونه غفلت
 كند ما را جدا حبّ الحسين است
همان اصلى كه زهراى شهيده
 به راهش شد فدا حبّ الحسين است
به درد جامعه كه لاعلاج است
 بدان تنها دوا حبّ الحسين است
به شور و شوق ايّام جوانى
 دهد آنچه صفا حبّ الحسين است
حكومت گر كند مهدى زهرا
 هدف در آن بنا حبّ الحسين است
صدايش مى‏كنم يا نعم الارباب
 كه هستم تا ابد با نعم الارباب
 ---------------------
 صفاى دل
صفاى هر دل شيدا حسين است
 پناه هر دل رسوا حسين است
ز طوفان زمانه بيم از چه
 كه كشتى نجات ما حسين است
كسى كه دستگير سينه زنهاست
 به يوم بطشة الكبرى حسين است
خداى بى حسين هيهات هيهات
 به يكتايى قسم يكتا حسين است
 دل ما را ز حبش خلق كردند
 سرور صبح هستى يا حسين است
كجا محشر هراسان باشد آنكه
 هميشه خاطر او با حسين است
خدا با نام او ما را پذيرد
 ظهور ذات حق يكجا حسين است
من و دورى از او معنا ندارد
 دو عالم خلق را مولا حسين است
كسى كه مى‏كشد ناز گدا را
 قسم بر حضرت زهرا حسين است
سرور واقعى در محنت اوست
 خوشا آنكس كه هيئت، جنّت اوست
---------------------
پيکار حسين
درس آزادي به دنيا داد رفتار حسين 
بذر همت در جهان افشاند افکار حسين
جان خود را در ره صدق و صفا از دست داد 
زين سبب تا حشر باشد گرم بازار حسين
با قيام خويش بر اهل جهان معلوم کرد 
تابع اهل ستم گشتن بود عار حسين
حق و باطل را به خون خويش کرد از هم جدا 
آري، آري تا ابد برجاست آثار حسين
زندگي پيکار باشد در ره انديشه‏ها 
باشد اين گفتار شيرين و گهربار حسين
گر نداري دين به عالم لااقل آزاده باش 
اين کلام نغز مي‏باشد ز گفتار حسين
مرگ با عزت ز عيش در مذلت بهتر است 
نغمه‏اي مي‏باشد از لعل درربار حسين
ني رياست، ني دورنگي، ني دغل، در کار بود 
بهر ترويج حقيقت بود، پيکار حسين
ني هواخواهش مسلمانان به دوران‏اند و بس 
بلکه هر آزاده مي‏باشد هوادار حسين
جان و مال و ياورانش شد فداي حق، ولي 
رادمردان را بود سرمشق، رفتار حسين
داد درس ياري و جانبازي و مردانگي 
بر همه اهل جهان عباس سردار حسين
---------------------
مناقب امام حسين  ع
دلم شکسته و مجروح و مبتلاي حسين 
طواف کرد شبي گرد کربلاي حسين
شگفته نرگس و نسرين و سنبل تر، ديد 
ز چشم و جبهه و جعد گره گشاي حسين
طراز طره‏ي مشکين عنبر افشانش 
خضاب کرد به خون، خصم بي‏وفاي حسين
ز حلق تشنه او رسته لاله‏ي سيراب 
ز خون که موجد زد از جانبت قفاي حسين
قدر چو واقعه‏ي کربلا مشاهده کرد 
ز چشم چشمهخون راند بر قضاي حسين
نشسته بر سر خاکستر آفتاب مقيم 
کبودپوش به سوگ از پي عزاي حسين
جماال روشن خورشيد را غبار گرفت 
که در غبار نهان شد مه لقاي حسين
در آن محل که ز بيداد داد، داده شود 
سزاي خود ببرد خصم ناسزاي حسين
به روز واقعه‏اي ظالم خدا ناترس 
بيا ببين که چها کرده‏اي بجاي حسين
خداي قاضي و پيغمبر از تو ناخشنود 
چگونه مي‏دهي انصاف ماجراي حسين
حسين، جان گرامي فداي امت کرد 
سزاست امت اگر جان کند فداي حسين
به روز حشر ببيني به دست پيغمبر 
کليد گنج شفاعت به خونبهاي حسين
حسين را تو نداني خداي مي‏داند 
کمال منزلت و عزت و علاي حسين
نکاح مادر او زير سايه‏ي طوبي 
ببست با پدرش در ازل، خداي حسين
غبار گرد مناهي به دامنش نرسيد 
ز عصمت گهر پاک پارساي حسين
سحاب، قطره‏ي باران، حسين سر بخشيد 
عطاي ابر کجا و کجا عطاي حسين
اگر رضاي خدا و رسول مي‏طلبي 
متاب روي ارادت تو از رضاي حسين
به باغ منقبت آل‏مصطفي امروز 
منم چو بلبل خوشخوان، سخنسراي حسين
خموش ابن حسام اين سخن نه لايق تست 
ستايش تو کجا و کجا ثناي حسين؟!
مهيمنا، به دعائي که خواند پيغمبر 
که ياد کرد درو صفوت و صفاي حسين
کز آفتاب قيامت مرا پناهي ده، 
به زير سايه‏ي، دامن کش لواي حسين

ديوان محمد بن حسام خوسفي، به تصحيح احمد احمدي بيرجندي- محمد تقي سالک، از انتشارات اداره‏ي کل وقاف خراسان.
---------------------
نواى حسين
 در هر دلى كه نواى حسين است نينواست
هر جا به پا عزاى حسين است كربلاست
 هر خيمه اى كه خيزد از آن بانگ يا حسين
گرد و غبار آن به همه دردها دواست
 بوى بهشت مى رسد از خيمه گاه عشق
خاكش به چشم اهل نظر مثل توتياست
 مردم به روى بال ملائك نشسته اند
بنگر ببين شرافت اين خيمه تا كجاست
 با چشم دل نگر به عزاخانه حسين
مهدى عزيز فاطمه خود صاحب عزاست
    (حاج حبيب اللَّه معلمى)
---------------------
سلسله عشق
 روى نيازم كجاست، سوى حسين است و بس
قبله قلبم كجاست، كوى حسين است و بس
 سلسله عشقم و، سلسله جنبان خداست
سلسله عشق چيست، موى حسين است و بس
 ديدن وجه خدا، هست مرا آرزو
وجه خداى عزيز، روى حسين است و بس
 بوى بهشت خدا، از حرمش مى وزد
بوى بهشت خدا، بوى حسين است و بس
 رحمت و لطف و كرم، عشق و صفا در جهان
بخشش و جود و سخا، خوى حسين است و بس
 روز جزا در امان، هر كه رود اى عزيز
از بركات دم و، هوى حسين است و بس
 كوثر و حوض بهشت، جنت و نهر حيات
اندكى از قطره، جوى حسين است و بس
---------------------
امير دلها
اى كه بر دلها اميرى يا حسين
آگه از ما فى الضميرى يا حسين
 اسم تو شيرن ترين ذكر دل است
تو كريمى تو مجيرى يا حسين
 هر كجا در غفلت و وقت گنه
واى اگر دستم نگيرى يا حسين
 بدترين عبد خدا را كه منم
تو به خوبى مى پذيرى يا حسين
 با همان دستى كه انگشتى نداشت
كى شود دستم بگيرى يا حسين
---------------------
حسرت كربلا
آنقدر غمت به جان پذيريم حسين
تا قبر تو را به بر بگيريم حسين
 مگذار كه ما سوختگان غم تو
در حسرت كربلا بميريم حسين
---------------------
بهشت دل
هست بهشت دلم، جلوه روى حسين
اصل وجودم بود، تربت كوى حسين
 به هر دو عالم مرا، داده خدا آبرو
اينهم عزّت بود، از آبروى حسين
 كاش همه فكر ما، زمزمه و ذكر ما
ختم شود دائماً، به گفتگوى حسين
 همچو شهيدان شود، هر كه جوانى خويش
وقف كند از وفا، به جستجوى حسين
 بهتر از اين بى كفن، نيست كسى ياورم
قبله من گشته است، خلق نكوى حسين
 اينكه خدائى شوم، كرببلائى شوم
هست به زهرا قسم، يك آرزوى حسين
 ترك گنه مى كند، عبد خدا مى شود
هر كه بنوشد، كمى مِى ز سبوى حسين
 مِى بود اشك عزا، فاطمه قسمت كند
تا كه شود جلوه گر، معجز بوى حسين
 تا كه بماند به پا، دين خدا تا ابد
قيمت آن گشته است، خون گلوى حسين
 چيست على اكبر و، واقعه نيزه ها
فاش بگويم كه هست، سنگ و سبوى حسين
---------------------
بى تاب حسين
خدا را شكر بى تاب حسينم
دو عالم جزو احباب حسينم
 دل از عشقش نمى بُرَّم خدايا
دمادم در تب و تاب حسينم
 خوشم كز كودكى تا حال و زين پس
به فضل حق ز اصحاب حسينم
 چه اربابى خدا كرده عطايم
ولى من عبد ناباب حسينم
 دلم جاى جمال جلوه اوست
سراپا قلبم و قاب حسينم
 به هيهاتش قسم ذلت نگيرم
كه من ره پوى آداب حسينم
 صداى نوحه خوان را دوست دارم
به وقت روضه بى تاب حسينم
 ميان ظلمت قبرم نترسم
كه زير نور مهتاب حسينم
 نمى سوزم به آتش روز محشر
كه من گريان كن ناب حسينم
 گه يوم الورد اى اهل عالم
به محشر داخل از باب حسينم
---------------------
 عقده در گلو
 منو صدا كن حسين
منو جدا كن حسين
 منو نگاه كن حسين
برام دعا كن حسين
 به كربلا كى رسم
به خيمه ها كى رسم
 عقده شده در گلوم
محرّمت شد تموم
 يه لقمه نانى بده
يه استخوانى بده
 سگ در خونتم
عاشق ديوونتم
 اسير زينب منم
فقير زينب منم
 دلم پر از غم شده
روزى من كم شده
 آخر كارم بيا
سر مزارم بيا
 كى تو منو مى خرى
پيش خودت مى برى
 چرا دَر و بسته اى
مگر ز من خسته اى
 ببين گدا پير شده
وعده من دير شده
 ---------------------
سوى نياز
اى غمت درد و دوايم يا حسين
 گردى از كويت شفايم يا حسين 
اى به سوى تو نيازم يا حسين
 خاك تو مُهر نمازم يا حسين 
من به عشقت مبتلايم يا حسين
 دردمند بى‏نوايم يا حسين 
اى تو خورشيد حياتم يا حسين
 دستگيرم در مماتم يا حسين 
اى صفاى قلب زارم يا حسين
 اى به محشر غمگسارم ياحسين 
اى شفيع ما گدايان يا حسين
 شمع بزم بى‏نوايان يا حسين 
از مِى عشق تو مستم يا حسين
 غرق احسان تو هستم يا حسين 
من گداى دردمندم يا حسين
 مستحق و مستمندم يا حسين 
عالمى غرق عزايت يا حسين
 كربلا باشد مِنايت يا حسين 
من گدا و دردمندت يا حسين
 دلغمين و مستمندت يا حسين 
---------------------
بهاى جان
اى همه عشق و اميدم يا حسين
 شكر بر كويت رسيدم يا حسين 
هستى من دلبر من يار من
 آرزوى من، اميدم يا حسين 
افتخارم انتظار وصل تو
 تاكنى شايد شهيدم يا حسين 
كودكى، من سينه زن بودم ولى
 حال پيرى موسپيدم يا حسين 
از همان دوران غم عشق تو را
 با بهاى جان خريدم يا حسين 
زندگى در پاى عشقت ريختم
 دل ز غير تو بريدم يا حسين 
هر كسى يارى به دوران برگزيد
 من ولاى تو گزيدم يا حسين 
---------------------
بهاى سينه
سينه تا در خود تو را دارد حسين
هر چه هم باشد بها دارد حسين
 بى نياز از جمله مردم مى شود
آنكه بر تو التجا دارد حسين
 بى تو دل رنگ معاصى مى شود
با تو دل رنگ خدا دارد حسين
 اى فراتر از شهادت عشق تو
عاشقى كى انتها دارد حسين
 در قيامت بر جمالت بنگرد
هر كه اميد لقاء دارد حسين
 حسرت كويت نمانده بر دلى
سينه شوق كربلا دارد حسين
 زودتر اين خسته جانت را ببر
با تو جان دادن صفا دارد حسين
 جلوه اى بر جان ما كن يا حسين
جان ما را رو نما كن يا حسين
---------------------
مسير عشق
يا رب مرا طريقِ شهِ كربلا بده
 صبر حسينى‏ام پىِ رنج و بلا بده
در آزمون سنجش ايمان و اعتقاد
 صبر جميل داده و آنگه بلا بده
بتهاى نَفسْ خواهى اگر سرنگون كنم
 بر باطنِ زبان دلم ذكر «لا» بده
در اين محافلى كه سيه را كند سپيد
 جان حسين، رنگ دلم را جلا بده
هر دم ز پاى اُفتم اگر غفلتى كنم
 با ذكر «يا حسين» مرا اِعتِلا بده
راهم بده به گوشه ميخانه ولا
 آن مى كه داده‏اى تو به اهل وِلا بده
همچون شهيد پاره بدن در مسير عشق
 يكبار هم به گوش دل ما صلا بده
بر نوكر حسين به هنگام روضه‏ها
 در يارى‏ات شكسته دلى مبتلا بده
گر مرتكب به معصيتى در خفا شوم
 يا رب نداى عفو مرا بر ملا بده
---------------------
 کيست حق را و پيمبر را ولي؟
 کيست حق را و پيمبر را ولي؟ 
آن حسن سيرت، حسين بن علي
آفتاب آسمان را معرفت 
آن محمد صورت و حيدر صفت
نه فلک را تا ابد مخدوم بود 
زان که او سلطان ده معصوم بود
قرة العين امام مجتبي 
شاهد زهرا، شهيد کربلا
عطار نيشابوري
---------------------
لايق پرواز
دلم خواهد سفر آغاز سازم
 دلم را لايق پرواز سازم
اگر چه فُطرسى بشكسته بالم
 پر و بال دلم را باز سازم
گره خورد به كار من كه كور است
 چه بايد كرد آن را باز سازم
براى ساعتِ حاجت گرفتن
 سرم را فرش يارِ ناز سازم
من امشب سرّ خود را فاش گويم
 هويدا راز يك اعجاز سازم
اگر چه بدترين عبد خدايم
 ولى محبوب شاه كربلايم
---------------------
عالم بيقرار حسين ع
حسين است اين كه عالم بيقرارش
 دل پُر مِهر خاتم بيقرارش
زبسكه مادرش، در اشك غرق است
 شده قلب على هم بيقرارش
از آن روزى كه آمد در مدينه
 شده ماه محرّم بيقرارش
نگاه مصطفى بر حنجرش گفت
 كه گشته زخم و مرهم بيقرارش
قرار و بيقرارى در خدا نيست
 ولى شد ربّ عالم بيقرارش
تمام هستى‏اش را بر خدا داد
 خدا هم تا اَبَد بر او بقا داد
 ---------------------
 با اشك مى‏كوبم درت
 با اشك مى‏كوبم درت يالَيتَنا كنّا معك
 بگشا بجان مادرت يا لَيتَنا كنّا معك
وقتى به دشت كربلا رفتى تو پشت خيمه‏ها
 ديدى سرشك مادرت يا لَيتَنا كنّا معك
اندر نواى العطش وقتى رُبابت كرده غش
 از ضجّه‏هاى اصغرت يا لَيتَنا كنّا معك
وقتى كه دلها مى‏گرفت تير عدو جا مى‏گرفت
 بر پيكر آب آورت يا لَيتَنا كنّا معك
در آن وداع آخرت خواهر بجاى مادرت
 بوسه زده بر حنجرت يا لَيتَنا كنّا معك
آندم كه غارت شد عيان خون مى‏چكيد در آن ميان
 از گوشهاى دخترت يالَيتَنا كنّا معك
وقتى ميان قتلگاه زينب شنيد با اشك و آه
 «جانم حسين» مادرت يا لَيتَنا كنّا معك
آندم كه‏اى جانان حق مى‏خوانده است قرآن حق
 بر منبر نيزه سرت، يا لَيتَنا كنّا معك
---------------------
 لطف حق
 به راهت آمدم عزّت گرفتم
 لباس دورى از ذلّت گرفتم
براى ترك هر گونه گناهى
 فقط از نام تو همت گرفتم
به لطف حق وجيها بالحسينم
 شدم نوكر تو را قيمت گرفتم
هميشه سفره‏ام رزق تو دارد
 ز دست تو فقط نعمت گرفتم
خوشا نوكر ببيند درد ارباب
 از آن رو من ز تو غربت گرفتم
ندارم وحشتى از قبر زيرا
 به سينه عطرى از تربت گرفتم
چه مى‏گردد ببينم با دعايت
 جدايى از ره غفلت گرفتم
خدا هرگز براى من نيارد
 كه بينم دورى از عترت گرفتم
بيا و شافع عقباى من باش
 ميان قبر هم مولاى من باش

---------------------
 خاك حسين عليه‏ السلام
  خاك من خاك حسين است حسين
 سينه‏ ام چاك حسين است حسين
قبله قلب من اى اهل جهان
 مرقد پاك حسين است حسين
اشك من زينت رخسار من است
 گريه از خاك حسين است حسين
اشكم از مشك اباالفضل آيد
 مشك دل چاك حسين است حسين
هر دل غمزده ديوانه
 مِلك املاك حسين است حسين